wiosenna zupa szczawiowa

Szczaw według źródła to bardzo pospolita bylina, której liście możemy dodać do sałatki albo zupy. Rośnie już od wczesnej wiosny na żyznych glebach, na łąkach, przy drogach, w miejscach ruderalnych. Liście najlepiej zbierać wiosną, są wtedy najdelikatniejsze i nie łykowate. Ze zmiażdżonych, zmielonych łodyg można wyciskać sok i używać go do zup. Suszone liście szczawiu możemy zaparzać jak herbatkę, która pomaga przy dolegliwościach wątroby i nerek. Roślina zawiera szkodliwy kwas szczawiowy, który wiążąc się z wapniem, tworzy nierozpuszczalny związek nieprzyswajalny przez organizm. Nie powinny go więc jeść osoby cierpiące na kamienie nerkowe, reumatyzm czy artretyzm. Jednak zdrowe osoby mogą się, jak najbardziej, delektować kwaśnym smakiem świeżych listków dodanych do sałatek lub zupy. Wprawdzie szczaw łąkowy, dziko rosnący, jest drobniejszy i bardziej kwaśny od szczawiu ogrodowego, ale nie oznacza to, że nie warto go zebrać. Przy zachowaniu ostrożności i umiaru w jedzeniu można zrobić z niego pyszną wiosenną zupę szczawiową.

300 g żeberek wieprzowych

2000 ml wody
2 pietruszki
3 marchewki

1/2 selera

1 por

3 ziemniaki

1 pęczek szczawiu

150 ml śmietany

2 łyżki mąki pszennej

1 łyżka masła

przyprawa warzywna

sól

pieprz
jajka

Do garnka włożyć umyte mięso i zalać wodą, dodać sól, przyprawy warzywnej i zagotować. Dodać obrane i umyte warzywa pokrojone w kostkę. Gotować na małym ogniu około 30 minut, aż warzywa będą miękkie. Mięso wyciągnąć, oddzielić do kości, podzielić na mniejsze kawałki i dodać ponownie do zupy. Szczaw umyć, pozbawić twardych szypułek, pokroić i podsmażyć na maśle, zmiksować. Dodać zmiksowany szczaw do zupy, zagotować. Śmietanę dokładnie wymieszać z mąką i wlać do zupy, zagotować. Doprawić do smaku solą i pieprzem. Podawać z ugotowanym i obranym jajkiem.